Kaplica św. Ducha

Datowana na 1 poł. XIV w., XIX w. i XX w. Średniowieczny budynek kaplicy szpitalnej p.w. św. Ducha. Obiekt murowany z kamienia i cegły, założony na osi wschód-zachód, zlokalizowany w zabudowie ul. Bohaterów Warszawy. Pierwotnie należał do bractwa szpitalnego zajmującego się obłożnie chorymi mieszczanami. W okresie nowożytnym adaptowany do funkcji świeckich, w tym m.in. magazynu solnego. W XIX w. przebudowany na mieszkania, a w 1 poł. XX w., również na biura. W okresie powojennym przeprowadzono remont i adaptacje na cele muzealne, w tym wystawiennicze, administracyjne i magazynowe. Obecnie mieści się tutaj Muzeum pojezierza Myśliborskiego w Myśliborzu. Z sensie architektonicznym jest to obiekt prostopadłościenny, nakryty dachem dwuspadowym z oknami powiekowymi. Elewacja frontowa ukształtowana jako pięcioosiowa o ostrołucznie zamkniętych wnękach okiennych, z reprezentacyjnym wejściem w osi centralnej. Na detal architektoniczny składa się również okrągłe blendy oraz ceramiczny fryz podokapowy. W elewacji wschodniej zachowany wystrój blendowy, w tym m.in. zaślepione okna prezbiterialne. Ze względu na reprezentowane wartości architektoniczno-przestrzenne budynek wpisany został do rejestru zabytków.